Verdwaald...
Ze is verdwaald, verdwaald is zij,
waar gaat ze heen?"ga mee met mij!"
Ze is op zoek, er is gemis,
op zoek naar iemand die haar dierbaar is.
Alles is fout en niks gaat goed,
om door te gaan is er geen moed.
Maar iemand die haar goede dingen fluistert,
en iemand die naar haar luistert.
Hoe zij alles meemaakt en ziet,
haar pijn haar dag en haar verdriet.
Kan waardevol zijn, wat'ie ook doet,
een arm om haar heen of een hand is al goed.
Maar wel gemeend, en goed bedoeld,
er achter komen wat er in haar woelt.
Je hoopt met die woorden te helpen met elkaar,
dat je iets kan betekenen voor haar.
Voor haar, die alles niet meer weet,
zelfs de woorden van zonet vergeet.
Maar ook zij is een mens van vlees en bloed,
en alles wat ze doet bedoeld ze goed.
De kwade woorden en gemene gebaren,
die niet op iemand persoonlijk gericht waren.
Heeft ze niet zó meegemaakt,
dat het een ander heeft geraakt.
Dus boos zijn op haar heeft geen zin,
het schuld gevoel zit er niet meer in.
Het is wel heel moeilijk met al dat gemis,
haar te nemen zoals ze nú is.
Maar probeer te houden van ieder die leeft,
van ieder die een ziekte heeft.
Iedere wiens hart niet meer naar anderen verlangt,
en de troost en de liefde van jou afhangt.
Iemand van wie je gehouden hebt je leven lang,
zal niet ineens je vijand zijn, wees daarvoor niet bang.
"ik mis je" of "je bent lief" zal ze niet zo zeggen,
misschien zou ze een hand op de jouwe leggen.
Dan weet je wel waar dat op duidt,
en al komt het er dan niet in woorden uit,
ze bedoelt het zoals ze het anders ook altijd zeggen zou:
"ik hou nog steeds heel veel van jou!"