Ruwe touwen
Om mijn handen
Maken diepe sporen
Trekken met al mijn kracht
Om weg te kunnen van hier
Mijn hoop vervaagt
Het licht verdwijnt
Duister nadert
De warmte verdreven door de kou
Bloemen verdorren in een ogenblik
Water bevriest
Harder moet ik trekken
Het touw wordt niet dunner
Ik zal het proberen te slijten
Op en andere manier
Weg moet ik
Het touw slijt
De wonden in mijn handen zijn diep
Geen tijd om ze te voelen
Rennen, vluchten
Zo snel ik kan
Om nooit weer terug te keren
Op deze plek
GLMB: | Zondag, oktober 23, 2005 10:34 |
Fictie of niet, sterk gedicht. Je voelt hem echt. Liefs, Gert |
|
vivika: | Vrijdag, oktober 21, 2005 22:54 |
rakend mooi. LIefs | |
L.Bert: | Vrijdag, oktober 21, 2005 22:52 |
Symboliek? Rust met mij waar glimlach ruist... | |
Dirk Hermans: | Vrijdag, oktober 21, 2005 19:00 |
mooi neergezet liefs Dirk |
|
Lia : | Vrijdag, oktober 21, 2005 15:26 |
gelukkig dat het fictief was... knuf. | |
Cora (zij): | Vrijdag, oktober 21, 2005 15:19 |
mooi gedaan dit, maar goed dat er fictie bovenstaat.... | |
psych: | Vrijdag, oktober 21, 2005 15:17 |
ja,,Fictie gelukkig laifs,,elze |
|
switi lobi: | Vrijdag, oktober 21, 2005 15:05 |
Zie Hiljaa....en verder...voel je de angst. Liefsliefs....switi lobi | |
hiljaa: | Vrijdag, oktober 21, 2005 14:34 |
gelukkig is het fictie knufliefs--hiljaa-- |
|
caroline leeuwerck: | Vrijdag, oktober 21, 2005 14:27 |
k vind het een prachtig gedicht liefs xxx |
|
m@rcel: | Vrijdag, oktober 21, 2005 14:20 |
Heel mooi fictief geschreven. En zo zal het altijd wel zijn in het leven, want de tijd om even tot je zelf te komen is er schijnbaar niet meer in het wereldtje van jagten en razen. Liefs m@rcel |
|
Auteur: Quadesh | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 21 oktober 2005 | ||
Thema's: |