Schrijvend over Korsikov,
besef ik dit onderwerp is niet zo tof.
Schrijvend over het korte termijn geheugen,
begrijp ik, waarom alcoholisme niet kan deugen…
Een chronisch tekort aan vitamine B,
veroorzaakt de verslechtering.
Het gebeurt al makkelijk met een biertje of twee,
laat je dan je brood nog staan,
dan zal het echt, snel bergafwaarts gaan…
Korsikov heeft net als Alzheimer, ook een goede eigenschap,
je vergeet de biertjes te betalen, aan de tap…
Dat je van je kleinkinderen niet meer de naam onthoud,
is voor de alcoholist niet zo`n probleem,
erger is het warme bier,
hij heeft het biertje liever koud.
Dat de Korsikov patiënt, er bij loopt als een schooier,
ziet ie zelf ook niet, misschien dat hij nog denkt…
De kleren ze zijn schoon en ja… het kan wat mooier,
maar zo krijg ik voor elkaar, dat de familie mij kleren schenkt!
Het lekkere pilsje drinken, is verworden tot een verslaving,
das jammer, maar met Korsikov, sta je echt buiten de beschaving!!
Het acuut stoppen is het enige wat ze dan nog rest,
maar dat ze verslaafd zijn, vergeten ze snel,
want je weet het: het korte termijngeheugen is niet zo best…
Zo zie je dan je(schoon)vader staan,
hij wilde vroeger altijd al zijn eigen gang gaan…
Je kent hem al heel wat jaren…
Het drinken, weet je ook wel te verklaren
Deels veroorzaakt, vanuit het vluchtgedrag,
drinkt hij, of maakt grappen, om dat lachen mag…
Maar heel diep in zijn wezen, zit er verdriet,
maar hij zorgt er voor, dat door het drinken, niemand het ziet..
Het verleden van ontrouw, scheiding doet hem best wel zeer,
zich toen al afvragend, met wie doet mijn vrouw het deze keer..
Maar hij wilde haar nooit iets verwijten, hij had het haar immers vergeven…
Maar nou: neemt hij zelf de pijn in de vorm van Korsikof, mee in zijn leven.
Gelukkig zwerft de man niet meer, hij heeft een dak boven zijn hoofd,
een kamer bij het Leger Des Heils kon hij nu krijgen…
Over zijn verleden, en over het drankprobleem blijft ie liever zwijgen.
zo zie je maar, hoe alcohol uiteindelijk, naast je lichaam, ook je geest verdooft.
Hij heeft het er niet echt naar de zin,
eigenlijk is het hem te min…
maar hij weet dat ik de keuze mocht bepalen,
en er verder niemand is, die hem er komt halen…
Eenzaamheid kent men er wel, zelfs al zijn ze met een stel,
de één verslaafd aan drankgebruik,een tweede weer door de spuit
Hoe ze verder gaan, in hun leven, moeten ze zelf maar weten,
ze redden zich samen wel maar hoe? Mij maakt het niet uit..
Samen delend: de shag,de vloei en de blikjes bier,
Samen delend: de kamer en het plezier..
Het Leger Des Heils, ik kom er wekelijks, je ziet hoe mensen, die vroeger nette hardwerkende mensen waren, door div. oorzaken afglijden tot randgroepouderen…
Soms triest, deze samenlevingsvorm…
John