Geen orkaan
raast
ooit
mijn huis
aan flarden.
De muren
staan er
en blijven
tot de stenen
van eeuwen
moeheid
door de knieƫn
gaan.
Meer dan wat
verf
heeft mijn gevel
nooit
verloren.
Hier binnen
lekt
het dak
klemt
de deur
zit ik
gevangen in
de chaos
die niemand
ziet
Vera De Brauwer: | Maandag, mei 01, 2006 13:55 |
dit is een SCHITTEREND gedicht ! Proficiat !! Geen woord teveel of te weinig : perfect, naar mijn gevoel. Lieve groet |
|
m@rcel: | Vrijdag, maart 10, 2006 19:31 |
intens voelend neergezet Knuff/liefs m@rcel |
|
moongirl1982: | Zaterdag, november 12, 2005 11:00 |
voelbare woorden en intens mooi, groet moongirl1982 |
|
hiljaa: | Zaterdag, november 12, 2005 08:14 |
voelend!!!! knufliefs--hiljaa-- |
|
poky: | Vrijdag, november 11, 2005 18:03 |
triest,maar pracht van een gedicht,poky | |
vlokje: | Vrijdag, november 11, 2005 14:40 |
Intens en mooi geschreven. liefs sylvia |
|
m@rcel: | Vrijdag, november 11, 2005 14:17 |
prachtig gesschreven en voelbaar verwoord Liefs en knuff m@rcel |
|
Elze: | Vrijdag, november 11, 2005 14:08 |
mooi neergezet,,,prachtig |
|
GLMB: | Vrijdag, november 11, 2005 14:04 |
Ik sluit me helemaal aan bij Vivika. Heel mooi verwoord. Liefs, GLMB |
|
vivika: | Vrijdag, november 11, 2005 13:53 |
heel triest maar kei mooi. Liefs | |
Auteur: Cheeke | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 11 november 2005 | ||
Thema's: |