Knipogen we naar de jeugd
Wanneer je klaar bent met de wereld
alle zeeën gevolgd van kust tot kust
de zonsopgang je niets meer schenken kon
dan het verbreken van de rust, kom dan
Wanneer bravoure ’s ochtend waken wordt
vonken wervelen waar eens vlammen sloegen
tot wind de as wegblaast, helder de herinnering
van de liefde die ze je toedroegen, kom dan
Wanneer de eenzaamheid toeslaat
kennis van levensjaren, wijselijk wordt afgewezen
tot gevoel al is dat klinkt in een zachte stem en
ogen waarin geluk reeds is bewezen, kom dan
Kom dan sla ik mijn armen om je heen
blaas voorzichtig nog wat kleuren in je ziel
tot ik je lach heb teruggevonden en we samen dromen
van al die mooie nachten en hoe het leven ons beviel
sunset: | Vrijdag, november 18, 2005 11:22 |
Prachtig schrijfsel dit. Heel graag gelezen. Liefs, sunset |
|
Cheeke: | Vrijdag, november 18, 2005 08:39 |
Heerlijk gedicht dat verlangens opwekt. Liefs, Cheeke |
|
arie.v.d.zalm: | Vrijdag, november 18, 2005 07:18 |
heel goed neergezet | |
Fata Morgana: | Vrijdag, november 18, 2005 00:46 |
Heerlijk gedicht, ik kom en vlij me in de armen van de jeugd, dit samenzijn doet mij echt deugd, oude wijze zoen met jonge knipoog, Fata. | |
Auteur: milamber | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 18 november 2005 | ||
Thema's: |