Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
verhalen
een zout verhaal
rolt uit haar oog
wie zou zoiets kunnen doen
iemand die haar zo bedroog
verder over haar wang
kleine riviertjes gaan nu verder
zo alleen met haar verhalen
was ze nu maar samen
lippen proeven
de littekens door de verhalen gedragen
kleine boodschappers
die haar doen vragen
hoe kan het dat er zo vaak
verhalen naar beneden rollen
en dat er nogsteeds
niemand is die er iets van weet
maar ze leeft gewoon verder
alsof niemand haar ooit iets heeft gedaan
ze heeft zichzelf voorgenomen
dat op haar gezicht altijd een lach zal staan
achter dit dunne masker
zitten diepe verhalen verstopt
ondanks dat niets daarop wijst
gaat ze zo van binnen kapot
eens is er alleen dat gezicht
geen hart geen geest
en ze blijft maar lachen
tot ze haar tranen vergeet
Reacties op dit gedicht
sopjens vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Over dit gedicht
Auteur:
sopjens
Gecontroleerd door:
fox_bert
Gepubliceerd op:
22 november 2005
Thema's:
[Eenzaamheid]