In gedachten verzonken staar ik in het niets
terug getrokken in mijn eigen wereld
waar maskers verdwijnen
daar
breekt pijn dwars door de lach
schuilt angst niet achter hoop
zo
als de grap, somberheid niet meer verbergt
komt woede door berusting heen
allen
schreeuwend om de aandacht die,
niet gegeven werdt
want
wakker geschud door stemmen
neem ik weer deel aan het leven
en
Draag ik vandaag een lach