~ golfje~ : | Woensdag, oktober 24, 2001 17:48 |
Heey lieve Rob... Eigenlijk wilde ik je vanalles zeggen maar de mensen hieronder zijn me voor geweest ;)...so the only thing what's left to say: Good luck......you can do it!!! XXX *dikke KUNFFF* Je leerlinge Inggie |
|
Benjamin de Rooy: | Zondag, oktober 21, 2001 23:28 |
Beauty......fo' sho' Remember, the companions you are talking about will always be there. Ow and one thing; one day, the hurting will stop! |
|
Juva: | Zondag, oktober 21, 2001 22:32 |
typcorrecties: gespaard/weten | |
Juva: | Zondag, oktober 21, 2001 22:31 |
mmmm moeilijk moeilijk *zit haast te puffen* om woorden te vinden... "in the end we all decide for ourselves" Ja, dat IS zo, soms 'helaas', soms 'gelukkig maar' Helaas, omdat we die verdomde klotebelangrijke beslissingen nu nooit eens door een ander kunnen laten doen in ons plaats (afin, dat zou ik van tijd tot tijd toch stukken makkelijker vinden)en zo de verantwoordelijkheid van ons afschuiven. Ik vind dit gedicht eigenlijk niet echt pessimistisch, eerder optimistisch-realistisch;) |
|
henrieke bleumink: | Zondag, oktober 21, 2001 19:14 |
ik ken je leven niet, weet niet wat je door maakt maar wil je zeggen "keep on walking" het zal de moeite waard zijn......... | |
Joëlle : | Zondag, oktober 21, 2001 12:48 |
Lieve Rob, Wat een prachtig gedicht lieverd! Heel erg mooi geschreven en ik begrijp je volkomen. Wegen die je loopt zijn niet altijd even makkelijk, maar ik bewonder je dat je nog altijd even moedig doorstapt. Want kijk eens om je heen aan de kant zitten mensen die het opgegeven hebben, het niet meer zagen zitten. En die zijn er ook niet beter op geworden. Maar jij stapt moedig voort. En "we all walk alone" ben ik niet mee eens. We walk together, but fight our sorrows alone! |
|
Sheena: | Zondag, oktober 21, 2001 11:42 |
Hoeveel wegen je nog in gaat slaan kanjer, hoeveel zijtakken er aan dat pad ook zitten, gewoon het licht volgen, je niet laten afleiden, en je zult zien, op het einde van die weg, krijg je niet veel plaats meer, om te lopen. Tegen die tijd lopen er zovelen met je mee, dat de weg toe is aan verbreding:) Je gedicht lijkt somber, maar ik zie toch ook veel hoop Rob ... hou dat maar vast ! liefs Sheena |
|
Robski: | Zondag, oktober 21, 2001 10:26 |
Dank je hoor.. en tuurlijk mag je jezelf zo nog wel noemen Maantje ... Maar 't gaat niet alléén over een vriendin hoor... maar eigenlijk gewoon over het een plaats geven van dingen uit het verleden.. en dat ik nu die dingen van de laatste paar jaar nog moet aanpakken en tsja.. "we all walk alone" want als je zelf niet ergens in gelooft kunnen die vrienden nog zo hard schreeuwen, maar dat hoor je dan toch niet.. of je gelooft er niet in in ieder geval... de doorslag moet je zelf geven.. en zoals | |
maneschijn: | Zondag, oktober 21, 2001 10:03 |
Allerliefste zeerobke... Pffffff.. Om te beginnen.. Mooi gedichtje.. (en ik heb het engels zelfs gesnapt:)))) )... Maar.. jongen toch.. maakt het allemaal niet zo moeilijk voor jezelf.. I know... this is you.. and I like you the way you are.. Maar je zou het jezelf toch zoveel makkelijker kunnen maken.. En verder.. Lieverd.. Probeer je toch niet zo hard te focussen op het hebben van een vriendin.. Dat komt wel.. Je bent immers een lieve schat.. Dus dat komt wel i |
|
Auteur: Robski | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 21 oktober 2001 | ||
Thema's: |