Wat vreemd dat je er niet meer wezen zal.
Hoe raar, dat je er nooit meer bij zal zijn.
Ik zal je nooit meer kunnen omhelzen of met wandelen.
Je zult er nooit meer zijn om troost te brengen
wanneer ik me verdrietig voel.
Nooit zal ik nog kunnen lachen om je vrolijke grappen.
Dat en nog oneindig veel meer zal ik moeten missen.
Leer me te aanvaarden waarom "jij" het moest zijn.
Leer me te begrijpen waarom deze pijn.
Ik hoop dat je bij haar nu gelukkiger mag zijn
en ik blijf er in geloven dat de dag zal komen
waarop ik je weerzien mag.