Nadenken
Daar loop ik weer,
eenzaam, verlaten.
Mijn jas nat van de regen,
mijn gezicht nat van de tranen.
Ik denk na over mezelf,
mijn handicap. Mijn verdriet.
Een traan word gemaakt.
Niemand die mijn huilen ziet.
Het denken word erger,
Woorden, zinnen.
Mijn hoofd raakt overstroomd.
Had ik nu maar gedroomd.
Zodat ik niet,
vol angst zit, vol verdriet.
Een traan droogt op.
In de zon die zopas de wolken verdwijnen liet.
Stop! nu zie ik het mooie aan het leven,
vrijheid en liefde.
Wat ik vroeger heb afgegeven.
Aan de mensen die me pestten,
scholden en vertrapten.
Nu moet ik mezelf niets gaan verwijten
Mezelf verwijderen van het licht.
Ik draai me om, en keer de rug naar mijn schaduw.
Een lach komt op mijn gezicht.
XxX Geer :)