De wijzers van december
wijzen stilstand in de lucht.
Treurwilgen huilen
bittere aarde en de wind
neemt mijn woorden mee.
De nacht staart in het oneindige niets.
Ik zweefmolen mij
op een lentebries, schuil
tussen de vleugels van mijn lente
en schudt de lakens
in mijn paradijs.
I, Lucifer: | Woensdag, december 21, 2005 10:56 |
Poëtische woorden, waar heel veel in zit.... Mysterieus bijna. en daar houd ik wel van ;-) liefs, Luc. |
|
Auteur: Edwin van Rossen | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 21 december 2005 | ||
Thema's: |