Mijn al eeuwig toevertrouwde
je lichte ogen, met eeuwig geluk
dat je mij wil geven, zo pril -
het zou zo prachtig kunnen zijn
Een arm om mijn lichaam, en de
zachte stem vlak naast me -
het leek eenvoudig, en perfect
alles is nu weggeblazen, lijkt het
en ik keek schreeuwend toe
Liefste, zoals ik niet zonder
je kan, - wat je weet - zo
hevig woedt het gevecht nu
Misschien ben je niet de enige.
Mathilde: | Zaterdag, januari 07, 2006 22:13 |
oei... dit is een bekend gevecht... mooi beschreven! liefs, mathilde |
|
Auteur: Suzanne. | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 07 januari 2006 | ||
Thema's: |