maneschijn: | Woensdag, oktober 31, 2001 13:35 |
Ik heb je al verteld wat ik hier van vond.. ONtzettend knap dt je er zo kal mbij bleef.. En laat die tranen maar stromen.. Dat is goed.. En ik den kheel hard aan je.. Het komt (hopelijk) wel goed... knuffie je dochter |
|
catharina: | Woensdag, oktober 31, 2001 10:51 |
woorden raken diep...waar het gezicht nog in de plooi blijft is het hart al diep geroerd... een kwetsbaar teer gedicht...herkenbaar voor velen... liefs cathje |
|
Hans Winter: | Woensdag, oktober 31, 2001 00:59 |
In moeilijke omstandigheden kom je soms veel dichter bij elkaar, en zeg je wat je altijd al had willen zeggen, maar waarvoor de drempel zo hoog was. Het geeft me als lezer het vermoeden van een groot gezamenlijk, lang apart gedragen verdriet. |
|
Robski: | Dinsdag, oktober 30, 2001 21:01 |
Erg gevoelig gedichtje dit.. Sterkte voor jullie allebei... Veel liefs..... Rob |
|
dikkertjedap: | Dinsdag, oktober 30, 2001 17:37 |
Een vrouw tot vrouw. De geruststelling die ze zo graag wou, was lucht voor haar kwelling. (K) dd. |
|
pramodah: | Dinsdag, oktober 30, 2001 13:14 |
het zijn moeilijke dagen voor jullie sheena, maar je zal zien dat ook dit voorbij gaat en daarna krijgt het leven nog meer betekenis en de zon zal weer schijnen........... sterkte en veel liefs pramodah |
|
arie: | Dinsdag, oktober 30, 2001 13:01 |
Sheena ik proef de pijn in je woorden. Troostend verberg je je ware gevoel, tot je buiten bent.... liefs, arie |
|
Auteur: Brenda | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 30 oktober 2001 | ||
Thema's: |