soms lijkt het..,
of je niets meer om me geeft
of er niets meer is
waar jij voor leeft..,
soms lijk je
zo gelukig,zo blij
maar dat verdwijt dan,
dat doet pijn
soms lijkt het..,
of je niet snapt hoeveel ik van je hou..,
je bent me moeder
kom op nou..
soms..,
snap ik je niet
heb je weer eens verdriet
weet ik niet er is
denk ik als..,
ik doe het weer eens mis
soms wens ik
een ander moeder tehebben
wand de mijne snap mij niet
heeft elke dag verdriet..,
soms ben je zo vrolijk,
kun je alles aan
dan lijkt het zo opeens..,
dat het geluk is weggegaan
altijd al...
ach, ben je zo anders
chronische depressie noemen ze dat
dan ben je vrolijk ben je blij
maar van het een op het ander
kan het zo weer ander zijn
tedruk in je hoofd
dat onse liefde je niet tot je door dringt
je hart lijkt totaal verdooft
staat je voor je uit
je zegt niks maakt geen geluid
kan boos zijn
om de kleinsen dingen,of juist niks
dat doet pijn
ach..
ik weet wat je hebt
wat er is
toch is het..,
dat ik zo af en toe,
veiligheid en de zekkerheid mis
ik kan me niet heringen
dat jij dit niet had
ben vroeg zelfstadig gemaakt
dus kan veel aan
toch is het je ziekte die me vaak raakt
soms..
wou ik dat je normaal was..