de muur leunt tegen het behang
in geluiden
hoor ik stilte
een kamer vol
met beelden die
het niet meer doen
de stoelen staan
gaan aan tafel
om te eten en ik kijk
nergens zie ik
mijn gelijk
de spiegel
hangt zijn beeld
op aan een spijker
de muur leunt
tegen het behang
een gang belegd
met bloemetjes
de deur laat
open binnen als ik
weer naar buiten wil
ik verdwaal nu in
een vreemde huid
de tijd huilt zijn
vergankelijkheid in
chaos die ontwaakt
wil melker
16/01/2006
Klaes: | Maandag, januari 16, 2006 19:57 |
ware pracht dit groet/klaes |
|
elze: | Maandag, januari 16, 2006 18:22 |
nou toch Wil...bij ons heb je eerst een muur en later komt het behang,, maar ehh... pracht gedicht weer Wil laifs,,elze |
|
Lautjuh: | Maandag, januari 16, 2006 17:55 |
prachtig geschreven..;) briljant inderdaad..! sterkte,take care..! xxKnuff |
|
Sifra.K: | Maandag, januari 16, 2006 17:26 |
Liefde verankert in eenzaamheid? wacht, ik volg je nog.. Mooi geschreven Liefs, Sifra |
|
kimW: | Maandag, januari 16, 2006 17:25 |
ik vond de titel al briljant... het gedicht past zich keurig aan. |
|
remie: | Maandag, januari 16, 2006 17:16 |
zo voel ik mij nu...liefs Remie | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: Marina | ||
Gepubliceerd op: 16 januari 2006 | ||
Thema's: |