want onze handen raken
mag ik spoken
door je hoofd
je handen voor
mezelf gebruiken
ik geef maar neem
ook uren van je af
die ik je eerder
vol intense liefde gaf
jij deelt mijn bestaan
daardoor kan ik je
niet laten gaan
want onze handen raken
pluk weer die bloem
in het groen, ja korenblauw
ze staat er trouw te bloeien
omdat ik eindeloos van je houd
wil melker
19/01/2006
Anneke van Dijk-Ploeg: | Donderdag, januari 19, 2006 10:57 |
prachtig liefdesgedicht! namasté, An |
|
sunset: | Donderdag, januari 19, 2006 10:40 |
Warme liefdevolle poëzie die ik weer graag las wil. Liefs en heel fijne dag verder, Ingo(sunset) |
|
~MeLoDy~: | Donderdag, januari 19, 2006 09:57 |
prachtig... gr. MeLoDy |
|
elze: | Donderdag, januari 19, 2006 08:36 |
heerlijk laifs,,elze |
|
maria : | Donderdag, januari 19, 2006 08:28 |
tederrakend liefdevol stilmakend liefs, maria |
|
Paul de Bruyn: | Donderdag, januari 19, 2006 07:43 |
Een grote herkennig in je gedicht Wil.. Dank, ik laat deze ook aan Michelle lezen.. Fijne dag |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: bieke | ||
Gepubliceerd op: 19 januari 2006 | ||
Thema's: |