Lopend door het park,
draai ik vertrouwde muziek.
Alsof mij niets scheelt,
passeer ik bomen en mensen.
Net als in mijn verleden,
voel ik mij buitengesloten.
De bomen verafschuwen mij,
mensen kijken mij niet aan.
Verleden begint te wederkeren,
alles wordt opnieuw beleefd.
Iedereen die mij bekend was,
vertelt zijn verhaal opnieuw.
Proberen over te slaan,
de tijden van verdriet.
Hoe graag ik het zou willen,
overslaan doet het niet.
Slenterend langs de bomen,
denkend aan verleden.
Het raakt me nog steeds,
maar ik moet blijven bij het heden.
Bang voor een nieuwe start,
zal het verleden wederkeren?
Bang voor nieuwe levensdoelen,
zal het verleden wederkeren?
Niet wetend wat ik wil,
neem ik een beslissing.
Is het einde aangebroken,
is dit mijn nieuw begin?