De mist omhelst mij
Het geluid van vogels om mij heen verstomt
De brok in mijn keel is zo groot als een kei
Ik kan niet meer spreken, bang dat alles er als een leugen uitkomt
De duisternis komt dichterbij
Het wordt donker, het is al te laat
En het verblindt mij
Ik kan niet meer zien, bang dat alles wat ik zie vergaat
Totale duisternis overvalt mij, maar
Mijn handen verlammen
Op dit tijdstip denk ik alleen maar aan Haar
Bang dat wanneer ik iets aanraak, het in gruzelementen uiteen zou vallen
Een stem in het duister
Een stem van herkenning
Waar ik naar luister
Een stem van geruststelling
Degene die aan mij denk
Wanneer ik in nood zit, en niet meer weet waar ik heen moet
Zij waar ik veel liefde aan schenk
Ik heb haar nu nodig, met haastige spoed
In deze totale duisternis is ze dan ook, in een vloek en een zucht
Klaar om mij op te vangen, klaar om mij bij te staan
Ze geeft voor mij licht in het donker en is de helderste ster aan de inktzwarte lucht
Zolang zij bij mij is, ben ik nog lang niet van plan om heen te gaan
In deze totale duisternis, denkt zij aan mij en ik denk aan haar.
We geven om elkaar…