balancerend staat ze
wankel geen evenwicht
onder haar de afgrond
bang om te vallen
staande blijven overeind
haar gezicht fier omhoog
onder haar de afgrond
bang om te vallen
stap voor stap trillend
bevend bereikt ze
onder haar de afgrond
een glimlach
erje: | Woensdag, februari 01, 2006 21:45 |
soms zijn wegen moeilijk te bewandelen, maar als je die afgrond kunt trotseren dan heb je lef, liefs erje | |
mamsiemomo: | Woensdag, februari 01, 2006 19:05 |
Prachtig, mysterieus geschreven. Misschien is ze blij om onderaan te beginnen, om langzaam weer omhoog te klimmen? Liefs, Mo | |
_Zonneschijn_: | Woensdag, februari 01, 2006 16:49 |
Prachtig! Liefs |
|
Peter van Tiel: | Woensdag, februari 01, 2006 15:04 |
Mooi geschreven Riann. Maar waarom glimlachen als je onder je de afgrond bereikt? Ik zou glimlachen als ik de top zou bereiken. Maar ja, in dromen en poezie kan alles. Liefs, Peter. |
|
switi lobi: | Woensdag, februari 01, 2006 14:08 |
Wow. Een meesterwerkje.... Liefsliefs, switi lobi |
|
hiljaa: | Woensdag, februari 01, 2006 13:56 |
een nadenkertje! knufliefs--hiljaa-- |
|
remie: | Woensdag, februari 01, 2006 13:24 |
schitterbaar...liefs Remie | |
*pekeltje*: | Woensdag, februari 01, 2006 13:10 |
=) onwijs mooi neergetzet -x- | |
Auteur: Riann | ||
Gecontroleerd door: Anastacia | ||
Gepubliceerd op: 01 februari 2006 | ||
Thema's: |