’s morgens dan at ik niet
Mijn lichaam deed me verdriet
Het was gewoon totaal niet goed
Ik raapte bijeen..al mijn moed..
Het was een moeilijk deel uit mijn leven
Om constant naar perfectie te streven
..uiteindelijk dacht ik “ik heb het gehad”
Maar ik kwam niet uit dat eindeloze gat
Ik dacht dat ik het onder controle had
Mijn wereldje was niet meer zo zwart..
Ik heb nu terug een normaal eetpatroon
Geen lichamelijke klachten die ik vertoon..
Maar nu is het dat ik té gezond ga eten
Liefst de rest om me heen zou vergeten
Ik wil gewoon nog een aantal kilo’s kwijt
Het al dan niet eten blijft een harde strijdt…