Likkende tongen van vurige haat
Doorborende blikken, zo ijzig koud
Verlangen naar de eeuwige stilte
Reeds wachtend tot ze me overspoelt
Met haar brede armen van donkere kou
Pijnlijke stiltes die ondoordringbaar lijken
En ruwe omwroetingen van mijn diepste ik
Oh alles verlossende stilte
Reeds lang wachtte ik op uw genade
Verlos me uit deze striemende pijn
En laat me een deel worden
Van uw eeuwige onmetelijkheid
In alle besef dat dat het einde is
Storingen van communicatie
Die werelden van verschil maakten
Haat voelen overheersen over kilometers van liefde
Weg is het vertrouwen
Weg is mijn levenswil
De weg van de dood
Is dezelfde als die van de onsterfelijkheid
Je zei je bent me niet kwijt
Geteisterd door verscheurende keuzes
Voelen hoe je dichter komt
En het verlangen voelen je aan te raken
Naïeveling als ik ben
Ik moet nu gaan
Me gaan verdrinken in de onsterfelijkheid
Het leven is een vergiftigd geschenk