Ik laat mijn hoofd zakken
de kracht is me ontnomen
mijn spieren verstrakken
gedachten overstromen
verdriet word tastbaar
druppelt over mijn gezicht
de pijn is voelbaar
mijn ogen dicht
ik proef de bittere tranen
het zout in mijn mond
dat snijd als een mes
in een diepe wond
en met elke traan
sterf ik van binnen
steeds een stukje meer
tot ik ben vergaan
van angst en vrezelijke pijn.