Zoals hij over de weide reist
Zoals hij de natuur voor zich eist
Gevend een nieuwe dag
Schenkend ieder een lach
Hij die de wind kan maken
Die daarna de bomen doet ontwaken
Hij die de zee laat stromen
Hij die laat groeien de bomen
Hij die de mens laat zien
Hij die ons wil geven misschien,
Een mooie nieuwe dag
Die wij beginnen met een lach
Soms willen wij hem niet accepteren
Maar van onze fouten moeten we leren
Hij zal elke dag weer gaan
Aan de ander zijn plaats afstaan
Hij die,in slaap wiegend de bomen,
Schenkt hij ons onze dromen
Over de dag die we hebben geleefd
De dingen die we ervoor hebben beleefd
Het nadenken kunnen we door hem
Zelfs zonder onze stem
Te verheffen over het gegil van onwetendheid
Over menig mens dat immer schrijd
Hij die ons de mogelijkheid geeft te denken
Krijgt nimmer geschenken
Maar waar zou hij zijn
Als de ander er niet zou zijn
In harmonie zijn zij met elkaar
Zo zijn wij niet in gevaar
Mocht deze harmonie worden verstoord
Zal dat het laatste zijn wat deze wereld ooit hoort.
…
13-02-06