in kromming des levens
buigt hetgeen de voeten zwaart
smelt tot oeroud patroon
uit diepe voel bewaard
scherven van de bodem
ontwaken uit roerloosheid
plek vinden in schakering
naast elkaar uitgespreid
innergloed beschijnt
teer glas in lood raam
waar ik in de stilte
geborgen achter ga staan
hiljaa: | Dinsdag, februari 21, 2006 14:27 |
misterieus! knufliefs--hiljaa-- |
|
remie: | Dinsdag, februari 21, 2006 07:31 |
schitterbaar...liefs Remie | |
Raira (Ria): | Dinsdag, februari 21, 2006 00:45 |
en weer voelt het alsof de aanraking van alle dieptetonen hun doel zullen bereiken weer een echt diepgang gedicht liefs en warme trustenknufff Ria |
|
Bengelmans: | Dinsdag, februari 21, 2006 00:36 |
mooi beschreven groet bengelmans |
|
michris: | Dinsdag, februari 21, 2006 00:24 |
Een parel van een gedicht. Ik denk hierbij terug aan de innergloed die het verbranden me gaf. Het heeft me heel veel rust gegeven. Dank je wel lieverd. liefs, michris |
|
Annemieke van der Ven: | Dinsdag, februari 21, 2006 00:21 |
Mooi Liefs Annemieke |
|
Auteur: maria | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 21 februari 2006 | ||
Thema's: |