LR - Zee

Stilzwijgend dacht ik aan de uren

langs het water, het zand dat door

mijn vingers gleed, je stem die van

me hield, mijn angsten die je van me

afnam, en liet zweven op de wind

Het ruisend water in het donker hoor ik nog, alsof de vloed hier langs mijn voeten stroomt, tot aan onze enkels konden we met de stroom spelen - verder liet je me niet rennen Zonsondergang was niet te zien door dichte grijze wolken, de kou leek uit te blijven, dolgelukkig als we leken, - zo jong en onbezorgd - had een vreemde kunnen denken, die ons stil passeerde En niets, maar dan ook niets kon weten over dat wat wij heel even vergaten, daar,

die dag in het zand, langs de vloedlijnen..

Geschreven door

Suzanne.

Reacties op dit gedicht

Suzanne. vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

druppeltje:	Woensdag, maart 01, 2006 10:21
mysterieus mooi veel succes met de ladder! liefs

Bengelmans:	Dinsdag, februari 28, 2006 22:32
mooie woorden al leest het niet altijd even vlotjes door de zinnen die hun vervolg krijgen in de volgende regel succes tegenstandster;) ! greets bengelmans

L!@:	Dinsdag, februari 28, 2006 21:56
prachtig....

Quando:	Dinsdag, februari 28, 2006 21:27
wohw, ontzettend mooi. liefs, en succes.

Over dit gedicht

Auteur: Suzanne.
Gecontroleerd door: Marina
Gepubliceerd op: 28 februari 2006
Thema's: [Samen] [Verwarring] [Geluk]