Al wintert het in mij
al wintert het in mij
en blijven ijspegels kleven
als onderdeel
van mijn pril bestaan
toch voel ik warmte
wanneer jij je armen
als zachte dekens
om mij heen wilt slaan
langzaam treft de hitte
het diepste van mijn zijn
dáár waar liefde
zich kan ontplooien
jij weet zelfs
de grootste ijsschots
in mijn hele wezenlijkheid
met gemak te ontdooien
L!@
Elze: | Woensdag, maart 01, 2006 17:30 |
ik ben er altijd,,,ook al verwacht je me niet... | |
Gert: | Woensdag, maart 01, 2006 14:34 |
Krijg het er koud van, zo'n wintersgedicht. | |
erje: | Woensdag, maart 01, 2006 13:51 |
het blijft een warme aangelegenheid tussen jullie liefs erje |
|
Artifex: | Woensdag, maart 01, 2006 12:45 |
Prachtig einde ook.. Liefs, Artifex. |
|
Irdana: | Woensdag, maart 01, 2006 10:51 |
liefde en genegenheid kan het koudste hart ontdooien mooi verwoord lieve groet Irdana |
|
hiljaa: | Woensdag, maart 01, 2006 09:27 |
kom dan maar eens naar hier alles ontdooien! knufliefs--hiljaa-- |
|
Annemieke van der Ven: | Woensdag, maart 01, 2006 08:28 |
Ja hij lijkt mij ook heerlijk warm, in alle opzichten... :) Knuf Annemieke |
|
Auteur: Lia van der Fluit | ||
Gecontroleerd door: Marina | ||
Gepubliceerd op: 01 maart 2006 | ||
Thema's: |