In het maanlicht

In het maanlicht - Uitd.

uitd. Arpazia

Gebroken wit was mijn eens zo heldere

gelaatsuitdrukking, de nacht maakte zich

meester van emoties, en leek de tranen weg

te vegen voor ze zelfs maar konden vallen

Al je woorden die me in jouw stiltes dwongen alles te geven, de liefde die je zo hard nodig hebt, maar die jouw pure aard niet aan lijkt te kunnen - of niet wil kunnen zien Begrip lijkt zo ver weg in deze rusten, tussen de akkoorden van jouw stem, mijn melodie die diep vanbinnen schreeuwt van pijn, die je duizendmaal kan zeggen dat ik zoveel van je houd En nu is onze nacht weer aangebroken, maar we zitten vast - jij, in je eigen hoofd, en ik in het maanlicht dat je me gaf, ik ben niet langer vrij om naar de duisternis te vluchten.

Zo onbeweegbaar vast in alles wat men leven noemt.

Geschreven door

Suzanne.

Reacties op dit gedicht

Suzanne. vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Arpazia:	Donderdag, maart 02, 2006 22:30
Mooi! Bijzonder geslaagde uitdaging ^_^

Dirk Hermans:	Donderdag, maart 02, 2006 21:03
mooi neergezet groetjes Dirk

.rose:	Donderdag, maart 02, 2006 21:01
wauw, echt mooi dit! Liefs

Jutta:	Donderdag, maart 02, 2006 20:35
vind het echt prachtig! Liefs, Jutta :)

Over dit gedicht

Auteur: Suzanne.
Gecontroleerd door: Sheena
Gepubliceerd op: 02 maart 2006
Thema's: [Verdriet] [Liefde] [Verwarring]