Het Masker
Als een tweede persoonlijkheid,
om me heen.
Uit nood geboren.
Als veilige haven,
dat geen een,
toestemming geeft
die te betreden.
Als vanzelf beschermend
in een persoonlijkheid
zonder pijn en verdriet
vrolijk door het leven gaat
een wereld creeerend die
geen gevoel van angst
en wantrouwen toelaat.
Die de harde werkelijkheid
van dit leven.
Aan een ander lijkt te geven.
En wat vast houd te zijn
zoals wordt verwacht.
Als een schild
Hard en medogenloos
voor alles wat zich toegang
probeert te verschaffen.
verweven als zijde
in mijn leven.
En mij als enige,
houvast lijkt te geven.
Er op kunnen vertrouwen
niet de weg kwijt te raken.
Door onverklaarbare gevoelens.
Meningen en woorden,
die als striemend touw om mijn nek,
langzaam mij adem ontneemt.
En duidelijke afdrukken achterlaat.
Maar zelfs het best verweven zijde
zal op den duur ontrafelen.
De draad zal dunner worden,
en de scheidingslijn,
als spinnenzijde zo fijn,
zal geen houvast meer kunnen geven.
Want heel onverwacht,
is dat draadje geknapt
nooit gedacht........
maar toch geschiedt
gaat die masker af,
en komt mijn eigen ik naar boven.
O zo waar en toch niet te geloven.
Want wie ik nou ben????!!!!!
Laat het me weten ,
want ik zie en weet het niet!
Becky