26 Augustus gaan we even terug,
terug in het verleden.
Een ongeluk had je gehad,
nu alweer een jaar geleden.
Dat dát een eind maakte aan je levenspad...
Jij, je schonk vreigde en kracht,
toen gebeurde er wat niemand had verwacht.
Wat achterbleef was verdriet, en pijn...
Misschien heeft het zo moeten zijn...
We wilden nog van alles met je delen,
wij, de school, en zo zijn er nog zovelen.
De stunten die je altijd deed,
als je met je skateboard reed.
Hoe anders was het leven toen...
Konden we alles nog maar eens over doen.
Nu bleven we achter met vele vragen,
en denken terug aan de mooie dagen.
Toch werd de levensvreugde en al de pret,
in één wrede klap uitgezet.
Jong, net 15 jaar,
met je school was je nog niet eens klaar.
Op soiree, altijd was je aan het dansen,
bij iedereen had je volop kansen.
Ondeugend, streken en heel veel lol,
daar maakte jij vele dagen mee vol.
Het heeft niet lang mogen zijn,
wij blijven achter... het heel veel pijn!
Koen, ik mis je!!
(15-08-1989/26-08-2004)