Heel langzaam dooft het lichtje.
Het lichtje in m'n hoofd.
Ik zou vechten ik zou knokken.
Ja ik heb het allemaal beloofd.
Maar langzaam komt de duisternis.
Het sluit zich helemaal om me heen.
De grote zwarte ruimte.
Ik ben daar helemaal alleen.
Ik wil huilen ik wil schreeuwen.
Maar er komt steeds geen geluid.
Voel me machteloos en ben zo bang.
Help me haal me hier toch uit
remie: | Donderdag, april 13, 2006 10:15 |
schreeuw maar tegen me zo hard je wil....liefs Remie | |
hiljaa: | Donderdag, april 13, 2006 09:59 |
verwarring herkenbaar! knufliefs--hiljaa-- |
|
fran92: | Donderdag, april 13, 2006 07:09 |
koppie op he blijven volhouden ik weet het is moeilijk maar ook jij komt hier weer uit liefs fran92 |
|
Reiger: | Donderdag, april 13, 2006 06:54 |
Triest maar wel mooi neergezet.... | |
MayadeBij*: | Donderdag, april 13, 2006 01:00 |
Dat gevoel ervaar ik vaak als ik half in mijn slaap verkeer - heel naar. Kus! | |
Rien de Heer: | Donderdag, april 13, 2006 00:28 |
Huil en schreeuw maar zolang je wilt....het zal opluchten en je komt er vast sterker uit..... Groetjess, Rien. |
|
Niniki: | Donderdag, april 13, 2006 00:14 |
Zeg...eh....ben je nou helemaal! Kop op meiske, je laat toch niet zomaar nu de moed zakken, hé? Trustenknuffie Nini |
|
Auteur: Riann | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 13 april 2006 | ||
Thema's: |