De soldaat
Hij zag zijn vrienden sneuvelen
Vocht voor hen, zijn land
En tegen zijn gezond verstand
De oorlog verbitterd in hem vastgeroest
Nooit meer zoals hij vroeger was
Want ook hij schoot kogels af
Bloed spatte in het rond
Bevlekten voor altijd het wit van zijn ogen
Uiteindelijk het slagveld achter zich gelaten
Maar toch ook weer niet
Want hij heeft de oorlog in zich
Voor altijd verbitterd in hem vastgeroest