Verlangen
Als verloren minuten
nu stilaan vervagen in ieder uur
de dag korter lijkt te zijn
dan hij eenmaal was
verlang ik
de bloemen geuren nu
eens zo krachtig in de lentezon
en wat overblijft
is een serene koelte van eenzaamheid
maar ik blijf verlangen
tongen vertellen me steeds
dat ik niet verdien wat ik uiteindelijk heb
en zachtjes vervliegen deze woorden
in luchtwegen naar die ene dag
het verlangen groeit
mijn hart vraagt naar iets
wat het nooit heeft gevoeld
maar voelt het dit wel echt aan
of blijkt het weer een fantasie te zijn
verlangen wordt onuitstaanbaar
en nu komt er een gevoel
van bezorgdheid die ik liever niet heb
zal ik jou kunnen weerstaan
als je voor me staat en glimlacht
het verlangen ebt weg...
