pop.. pop.. poppenkast...
dat is wat jij bent...
je lijkt op een vent...
ik kijk in het rond...
maar zie nergens je kont...
pop.. pop.. poppenkast...
maar zo is het leven...
iets nemen iets geven...
wat je leven is, een illusie...
dat zeg ik tot mijn conclusie...
pop.. pop.. poppenkast...
het leven is een spel...
maar speel jij wel zo snel...
want jij vraag het mij constant...
word ik hier niet gemaakt van kant...
pop.. pop.. poppenkast...
gezichtsbedrog is het leven...
was je maar hier gebleven...
al heb je kleren aan of ben je naakt...
het leven is wat je er zelf van maakt...
pop.. pop.. poppenkast...
hoe we spelen is wat we bedachten...
ik kan niet lezen jouw gedachten...
ook al ben je nu mischien wel absent...
je gedachten maken je tot wat je bent...
pop.. pop.. poppenkast...
ook al wacht je nu op je bestelling...
het is nu afgelopen met de voorstelling...
dit was egt me laatste stukje tekst...
wat ik er gemaakt van heb is het gekst...