Met klanken,
klinkt het lied,
dat jij zingt,
en je denkt:
niemand verstaat je,
niemand hoort je,
niemand begrijpt je,
Je woorden huilend,
wanhopig,
een laatste snik.
Jouw lied,
dringt langzaam maar snel
tot me door,
jouw mooie klanken,
rechtuit je gevoel,
rechtuit je gedachten,
jouw mooie muziek,
die mijn hart raakt,
telkens weer,
ik schreeuw je woorden,
een gedicht,
een meer vol liefde,
de hele wereld,
en mijn hart,
laat ik bij je achter,
hoewel je hem gestolen hebt,
samen zijn we begrip,
vertrouwen,
en ik hoor je,
ik versta je duidelijk,
ik laat de vogels met je meezingen,
tot een stralend lied,
die wij samen horen.
en ik lach,
kijk naar jou lief,
-Je bent zo mooi-
ik versta je,
je leven,
zoals het was en nu is,
ik vertaal je gedachten,
en je dromen,
worden één met die van mij,
samen drinken we,
van het water,
dat alleen wij zien,
alles dat niets was,
is nu alles,
jij bent mij alles,
in deze wereld,
boven de wolken,
zo zacht,
met jou,
en je lach.
ik zie dat je me begrijpt,
je ogen zo bewonderend,
je bent lief,
liefje.
huil niet verder,
laat je klanken horen,
ik vertrouw je lief.
-ik hou van je!-