~*~
Voor Luna (2) en Oulemata (24), de onschuldige slachtoffers van de zinloze racistische dubbele moord in Antwerpen
Kleine blonde krulletjes,
Een snoetje lief en zacht
Twee guitige oogjes
Een mondje dat altijd lacht
Je leerde die dag fietsen
In het Zwartzusterstraatje
Met je Afrikaanse oppas;
Je allerbeste maatje
Maar één vlaag van blinde haat
Een man die geen rede kent
Koos jullie lukraak op straat
Verkeerde plaats verkeerd moment
Een harde knal een schreeuw klonk schril
Een schokgolf door de straten
Meteen daarna werd iedereen stil
Er kon geen hulp meer baten
Een bloemenzee, het land in rouw
En toen kwamen de vragen
Hoe het kan dat iemand moordt
Omdat hij geen zwarten kan verdragen
Door dat klein beetje pigment
Lieten twee onschuldigen het leven
Is hun familie totaal verscheurd
Door hun verdriet achtergebleven
Maar ...
Laat ons hopen dat dit de druppel was
En misschien wordt dit een sein
Een oproep tot verdraagzaamheid
Zodat Luna en Oulemata
Niet voor niets gestorven zijn
~*~