spreeuw
waar spreeuwen mijn gegil
krijsend overheersen en
de wind van de bombastische eik
het bladerdek laat wiegen
weet het schijnsel van de zon
in al haar kracht
mijn innerzijn te verwarmen
L!@
arie: | Dinsdag, mei 23, 2006 16:35 |
''t is niet verwonderlijk dat de natuur weer rust geeft hè... Toch?? een plaatje :) Liefs, arie |
|
Jan van Dord: | Maandag, mei 22, 2006 21:29 |
Mooi gedicht !!! Heb jealles weer op orde ? jN |
|
m@rcel: | Maandag, mei 22, 2006 18:11 |
heel,heel mooi knuffie m@rcel |
|
hiljaa: | Maandag, mei 22, 2006 16:34 |
hier zijn het berken die bijna tegen de grond liggen en geen zon te zien! knufliefs--hiljaa-- |
|
Dylirium: | Maandag, mei 22, 2006 16:11 |
En zo hoort het ook te zijn. Prachtig verwoord.µ Hug x |
|
sunset: | Maandag, mei 22, 2006 13:17 |
De kracht van de zon is als de kracht van de liefde; allles overwinnend. Liefs, sunset |
|
Annemieke van der Ven: | Maandag, mei 22, 2006 13:11 |
Zijn flink wat spreeuwen geweest dan, vermoed ik... Liefs Annemieke |
|
Klaes: | Maandag, mei 22, 2006 13:00 |
een korte weg nega naar positivo groet/klaes |
|
bevroren chaos: | Maandag, mei 22, 2006 12:24 |
Prachtig!... Dit is een gedicht dat door zijn kortheid goed tot zijn recht komt... Het mooie vind ik dat het lijkt alsof je in begin in paniek bent en dat je op het einde van het gedicht tot rust bent gekomen: een leuke opbouw! Ook een aansprekende titel... Succes ermee, ik zal vast nog meer van je lezen! groeten, Luuk | |
elze: | Maandag, mei 22, 2006 12:14 |
ik zag mijn kat net met die spreeuw wegrennen,,in zijn bek natuurlijk kuslaifs..elze |
|
Auteur: Lia van der Fluit | ||
Gecontroleerd door: 260580 | ||
Gepubliceerd op: 22 mei 2006 | ||
Thema's: |