In die grenzen voelen géén getallen
vraag niet waar het leven geboren wordt
waar doden de doden begraven
is treurnis de dag van morgen
en levenden voor een geboorteweg zorgen
ik stap de dag in waaruit impulsen ontstaan
waar zon en hemel samenvallen
grensgebieden in mist gaan dompelen
in die gebieden voelen géén getallen
veranderingen komen vanzelf, gelachen, geleden
een bruidstaart wordt weer aangesneden
klokgelui er altijd weer te horen
een mensheid baant een begaande weg,
een mensheid voelt verloren
willem
hiljaa: | Vrijdag, mei 26, 2006 19:43 |
zeer mooi en graag gelezen! knufliefs--hiljaa-- |
|
m@rcel: | Vrijdag, mei 26, 2006 13:09 |
prachtig mooi geschreven en zeker om even over na te denken.. Liefs m@rcel |
|
HIJ&ZIJ: | Vrijdag, mei 26, 2006 11:15 |
mooie woorden met achterliggend gevoel, | |
mums: | Vrijdag, mei 26, 2006 11:10 |
met bewondering gelezen. Veelzeggend . liefs mums |
|
L!@: | Vrijdag, mei 26, 2006 10:34 |
ben het met meneer Elze volkomen eens.. laifs,,, | |
elze: | Vrijdag, mei 26, 2006 10:30 |
een weldaad dit te lezen gr..elze |
|
sunset: | Vrijdag, mei 26, 2006 09:47 |
Mooi, treffend mooi. Liefs en mijn invoelende genegenheid, sunset |
|
wijnand.: | Vrijdag, mei 26, 2006 09:09 |
een nadenker dit Heel sterk gedicht |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: Anastacia | ||
Gepubliceerd op: 26 mei 2006 | ||
Thema's: |