naar de met sneeuwbedekte bergen
waarbij ik mijn adem in wolkjes
over de wereld heen verspreid
hóór jij mijn echo
weergalmen door de dalen
waarin ik schreeuw in de leegte
en de stilte daarmee doorbreek
voel je hoe mijn treurnis in tranen
als regen op jou neervalt
en merk je hoe ik bruggen bouw
om jou te bereiken
laat mij maar dapper
aan de voet van de berg gedijen
want daarboven
is het eenzaam en kil
té stil
L!@
hiljaa: | Vrijdag, mei 26, 2006 19:30 |
en veel te kou daarboven! knufliefs--hiljaa-- |
|
mietjuh: | Vrijdag, mei 26, 2006 19:27 |
prachig! kus.. | |
Klaes: | Vrijdag, mei 26, 2006 19:20 |
mag ik je brug verven? groet/klaes |
|
m@rcel: | Vrijdag, mei 26, 2006 19:13 |
schitterbaar mooi L!@ Liefs m@rcel |
|
elze: | Vrijdag, mei 26, 2006 16:02 |
pracht digt miewigt laifs,,elze |
|
sunset: | Vrijdag, mei 26, 2006 15:52 |
Blijf jij maar wie en waar je bent. Een warm persoontje temidden van vrienden. Liefs en knuf, sunset |
|
Auteur: Lia van der Fluit | ||
Gecontroleerd door: Anastacia | ||
Gepubliceerd op: 26 mei 2006 | ||
Thema's: |