De rozen hebben fel geleden,
van de afgelopen winden.
Daarbij de regen op hun kop,
dat konden ze helemaal niet vinden.
Hier en daar zie ik een bruine plek.
Tussen de witte kleuren.
het is toch al te gek,
ze zijn ook minder gaan geuren.
Maar de doornen blijven prikken,
die hadden daarvan geen last.
Dus moeten wij die waarheid slikken,
het onaangename blijft honkvast.
Maar ik plant nieuwe bollen,
heel diep in de grond,
zodat zij pas naar boven krollen,
als de regentijd en wind zijn afgerond.
Ik hernieuw de verdwenen kleur,
geef hun tijdig, zachtjes water.
Zet vriendelijk belagers aan de deur.
Bewaak hun wekenlang en nog veel later.