Langzaam maar zeker kruipen de temperaturen weer omhoog.
Vanmorgen weerklonk het gezang van de vogels als zomers betoog.
Het begin van één mooie periode, voor zolang deze dan ook duurt.
Heellaas zijn er altijd wel kanzen op een depressie die ergens gluurt.
Ach, tot die tijd liggen we alle lekker in de zon….
Velen dan…. Behalve wij samen, jammer als het maar kon.
Niet getreurd …..
Ons hoor je er niet over, hen wel die verbranden in de zon “en dagen erna nog over zeurt”.
Wij genieten van elk moment..
Dat zijn weergave niet kent.
Gewoon van de kleinste dingen.
Doen mij s’morgen al zingen.
Al is het niet om aan te horen, mijn humeur lijdt daar echter niet onder.
Voor ons is elke dagelijkse dingen die zonder problemen verlopen “weer bijzonder”.
Kijkend naar die kleine dingen die vandaag lukken.
Doet ons elke moment van de dag plukken…..
Dus, laat hen lekker zitten in de zon.
Dan schrijf ik ondertussen dit gedicht op het balkon.
Nu heb ik wel gaan balkon, en zit gewoon lekker achter in de tuin op mijn stoel.
Onder de parasol met mijn koffie in de hand, gewoon in de schaduw lekker koel.
RvM