Te lezen in haar ogen.
In de mengelmoes van haar gedachten
lijkt het pad onzichtbaar voor haar ogen.
Beginnen kan niet meer, het is slechts
wachten op een eind, een eeuwig eind.
lijkt het pad onzichtbaar voor haar ogen.
Beginnen kan niet meer, het is slechts
wachten op een eind, een eeuwig eind.
Te lang gewacht en te weinig geprobeerd, zo leek,
slaat zij haar woorden tegen de muur, keihard,
en onvoorzichtig valt haar leven in brokstukken uiteen.
slaat zij haar woorden tegen de muur, keihard,
en onvoorzichtig valt haar leven in brokstukken uiteen.
Reacties op dit gedicht
| milamber: | Woensdag, juni 07, 2006 14:29 |
| duidelijk en sterk gr kerwin |
|
| Mathilde: | Woensdag, juni 07, 2006 12:40 |
auw, pijn. kus? |
|
| sunset: | Woensdag, juni 07, 2006 12:07 |
| Jij weet het treffend, voelbaar te brengen. Liefs en warme knuf, sunset |
|
| switi lobi: | Woensdag, juni 07, 2006 11:54 |
| Voelbare emotie, ook hier. Liefsliefs, switi lobi |
|
| Marjolein.: | Woensdag, juni 07, 2006 11:53 |
Droef, droef en nogmaals. Poeh, slik. Liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: .rose | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 07 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||