Eeuwige ruzie
Schreeuwen….
Huilen……
Weg rennen….
Waarom moet dat mij altijd overkomen,
Als papa en mama boos worden op mij
Beginnen mijn tranen op eens te stromen
Vaak heb ik helemaal niets gedaan
Ze luisteren dan niet naar mij
Ze laten mij maar gewoon staan.
Vanmiddag is het weer gebeurd,
Ik had weer ruzie met ons mam,
Ik ben toen weg gefietst,
Ik keek steeds maar achter uit bang dat er iemand achter mij aan kwam,
Ons mam was zo boos.
Ze bleef maar schreeuwen,
Mijn leven is op dit moment helemaal kleurloos,
Die ruzie`s duren hier altijd eeuwen,
Toen moest ik ook nog naar therapie,
Ons mam moest mee,
Maar dat wilde ik niet,
Waarom ging ze niet gewoon naar een café
Ik ben bang voor haar,
Ik zat daar in grote spanning op die stoel,
Hij had echt bezwaar
Hij voelde de grote spanning in mijn lijf
Ons mam begon weer te praten ik dacht echt van acht mens houd toch je moel!
Er hangt nu nog een grote spanning,
De drukte is al een beetje voor bij
Maar ik verlang nog steeds naar die ontspanning,
Misschien is er morgen een mooie dag voor mij