Ik tast in het duister
in een kamer
op een weg
of de ruimte
die ik dacht te kennen
Ik tast naar daar
waar gister het lichtknopje zat
naar het bed
wat altijd in die hoek heeft gestaan
en ik stap
voorzichtig over de plaats
waar normaal een losse plank lag
Maar niets is nog hetzelfde
het vloerkleed
waarvan ik het bestaan niet kende
ligt daar zomaar
midden in de kamer
zodat ik erover val
waardoor de wereld
zich omdraait
alles donker is
en niets nog vertrouwd blijkt te zijn
Ik tast in het duister
ik wil sluipen
voorzichtig
langs de muur
die me altijd veiligheid heeft geboden
Ik tast in het duister
ik wil roepen
hoe ik alles ken
maar niets is hetzelfde
en niets
is wat het lijkt
Ik tast in het duister
ik zou willen
dat jij hier niet was
omdat juist jij
met jouw licht
het duister
en de kamer
zó van mij
vervreemd hebt!