Ogen op je gericht
van achter
je voelt ze prikken door je huid
door je kleding
je voelt die totale
aandacht
die je niet wilt,
je plukt bloemen
ze betrappen je
ze volgen mijn bewegingen
ze boren hun ogen
door mijn rug
laat me toch
die bloemen plukken,
bloemen voor mijn geliefde
een dag van hier,
ze waren al dood..
de ogen blijven prikken
in je huid
en je weet
dat je schuldig bent,
bloemen plukkend
in het hoge gras
ze waren al dood
het leven had hen overspoelt
ze stikte in het leven dat ze leidde..
dood.