willen springen voor iedreens eigen
verdwaald in gedachten
slapenloze nachten
het is tijd om te gaan
ik zie dit leven niet meer staan
gestopt met snijen denken dat het weer goed komt
terwijl ik er niet alleen voor stond
genoeg steun gehad
iedereen denkend dat het goed ging terwijl er nog iets aan me vrat
mensen kapot zien gaan aan drugs en ik mag niet gaan
hier heb ik niks aan
alles is maar voor even
ik begin te beven
spring ik of laat ik het
en maar hopen dat ik het niet red
ik ga op het balkon staan en klaar om te springen
ik doe het niet alleen voor mezelf maar voor iedereen
ze kunnen wel leven alleen
slapenloze nachten
het is tijd om te gaan
ik zie dit leven niet meer staan
gestopt met snijen denken dat het weer goed komt
terwijl ik er niet alleen voor stond
genoeg steun gehad
iedereen denkend dat het goed ging terwijl er nog iets aan me vrat
mensen kapot zien gaan aan drugs en ik mag niet gaan
hier heb ik niks aan
alles is maar voor even
ik begin te beven
spring ik of laat ik het
en maar hopen dat ik het niet red
ik ga op het balkon staan en klaar om te springen
ik doe het niet alleen voor mezelf maar voor iedereen
ze kunnen wel leven alleen
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zaterdag, juni 24, 2006 13:33 |
| Weet je, leven vergt soms meer moed dan sterven. Maar als je werkelijk levensmoe bent, wat bazel ik dan. Want dan hebben mijn, andere woorden toch geen enkel effect. Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: be hated | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||