als onafhankelijke vrouw
ik zag je onbelast
verrekend je verleden
nog steeds een stil verdriet
om wat je achter liet
vliegen zou je
als een vogel vrij
gebonden voelde je
voor een deel aan mij
pijn legt vrijheid
zwaar aan banden
zonder spijt geef ik
je mijn twee handen
jij kan er
niets mee doen
niet eens een zoen
op beide wangen
je rust is magisch
lief je stilte
warmte voelbaar
na die jaren kilte
je hart is ruim
nog onbewoond
kijken naar jouw ruimte
voelt niet ongewoon
ik nam misschien te snel
een deel van jou
je moet nog groeien als
een onafhankelijke vrouw
het doet me pijn
dat jij zo worstelt
ik wil dat je geniet met
mij je toekomst beter ziet
maak mij deel
van al je vragen
en laat ook jouw geluk
mijn dagen lichter maken
wil melker
12/07/2006Cornelia.dvw: | Woensdag, juli 12, 2006 23:59 |
Deze vrouw zal zeker nog groeien in haar onafhankelijkheid en dan zullen jouw dagen lichter zijn. Jullie zullen samen groeien. Liefs, Cornelia |
|
Mig: | Woensdag, juli 12, 2006 23:42 |
Wil, slik....na jaren kilte ..is de warmte ....zo voelbaar in dit mooie gedicht....Mig | |
switi lobi: | Woensdag, juli 12, 2006 20:13 |
Hier spreekt ware liefde uit... Dikke kus, liefsliefs....switi lobi |
|
hiljaa: | Woensdag, juli 12, 2006 18:58 |
verankerend mooi neergeschreven! knufleifs--hiljaa-- |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: Anastacia | ||
Gepubliceerd op: 12 juli 2006 | ||
Thema's: |