De holle fluisteringen
die op de bries voortgaan
Bracht harte zeer
nadat de waarheid is ingehaald
De zweren die pijn doen
bij elke hartklopping lijken ze te barsten
Mijn huid scheurt steeds dieper
met elk woord wat wordt gesproken
De tranen die vloeien door straten
eenzaam voelen de huizen
Met barsten in de muren
omdat het fundament niet is gebouwd op eerlijkheid
Het leven heeft hier geen kans van slagen
dus sterf ik weg in de nacht
Waar alleen de sterren en de maan
getuige van zijn
Zij waren altijd wel oprecht
en ik ben vervlogen…..
ring: | Vrijdag, juli 21, 2006 21:23 |
miekske wat mooi toch xxx ingrid | |
lommert: | Vrijdag, juli 14, 2006 21:38 |
indrukwekkend gedicht...waarheid...geeft mi. alleen de natuur af;) liefs willem |
|
M@rcel: | Vrijdag, juli 14, 2006 13:24 |
heel,heel mooi Liefs M@rcel |
|
hiljaa: | Vrijdag, juli 14, 2006 11:18 |
mooie verwoording oprecht mooi! knufleifs--hiljaa-- |
|
norgie: | Vrijdag, juli 14, 2006 11:17 |
graag gelezen, liefs norgie |
|
black devil: | Vrijdag, juli 14, 2006 10:56 |
mooi gedicht duidelijk ook prachtig woord gebruik -xxx-black devil |
|
HIJ&ZIJ: | Vrijdag, juli 14, 2006 10:47 |
De tranen die vloeien door straten eenzaam voelen de huizen Met barsten in de muren omdat het fundament niet is gebouwd op eerlijkheid Zo goed gevonden, triets maar graag gelezen door mij, |
|
secunde: | Vrijdag, juli 14, 2006 10:41 |
Prachting gedicht chocaatje | |
Auteur: Quadesh | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 14 juli 2006 | ||
Thema's: |