Vlam
Zwart.
Zwartgallig zwart
Kale donkerte, koud en stil
Droefheid in een duivels hart
Een stille zucht klinkt als een gil
Nacht.
Een eindeloze nacht
Wolken voor maan, snel en kil
Verleden houdt je in haar macht
De zee in, is dat wat je wil?
Vlam.
Een minuscule vlam.
Klein als een mosterdzaad
Een vonk die de duisternis ontnam
Een vonk die in een vlam overgaat
Licht.
Hoe schamper ook dat licht
Een levenspad overgoten
Een zwak schijnsel, een warm gezicht
Een leidraad voor vermoeide poten
Leven.
Waar begint voor jou het leven?
Elk vuur is uit een vonk ontstaan
Vuur dat jou warmte deed geven
Niet te doven door geen enkele traan
Soms.
Soms lijkt de vlam te doven
Laat mij dan jouw lont bevuren
En hierbij wil ik jou oprecht beloven
Dat ik je vlam een leven laat duren
Douwe
sunset: | Vrijdag, augustus 11, 2006 13:06 |
Prachtig mooi en delend warm liefdevol neergezet. En Lia leest het maar half. Want de positiviteit in zeker de laatste strofe is duidelijk en voelbaar aanwezig. Liefs en mijn genegenheid, sunset PS: Persoonlijk had ik na elke ''Nacht, Zwart , Vlam ... een witregel geplaatst. Zou nog indringender overkomen. |
|
Lia van der Fluit (L!@): | Vrijdag, augustus 11, 2006 08:51 |
positief blijven denken... het kan alleen maar beter gaan nu je het zwart gezien hebt.. op naar de lichtpuntjes.. er is er maar een die dat kan bewerkstelligen.. en dat ben jij.. haha.. nu ik zelf nog deze toepassing voor elkaar krijgen... | |
Littledolphin: | Vrijdag, augustus 11, 2006 08:17 |
goede morgen douwe,trist en toch mooi verwoord,liefs littlexxx | |
remie: | Vrijdag, augustus 11, 2006 07:59 |
een triest maar ook hoopvol gedicht, blijf altijd dat kleine lichtpuntje zien, ik zal een kaarsje voor je branden....liefs Remie | |
Auteur: Douwe | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 11 augustus 2006 | ||
Thema's: |