Troubel is het zicht in mijn ogen,
als een glas met water gevuld,
tranen ontspringen op mijn wangen,
verdriet breekt mijn geduld.
Huilen !het is haast een hobby,
door onmacht ontstaat mijn verdriet,
door dingen die ik niet kan veranderen,
en ik jou niet kan zien.
Zon kan mijn tranen niet drogen,
mijn hart is een woeste beek,
mijn ogen naar jouw foto gedreven,
waar ben jij gebleven?.
ooit zullen mijn tranen ,
verdwijnen als de zon
dan zal mijn hart niet meer wenen,
de woeste beek zal kalmeren,
als ik bij je ben,
achter de horizon.