Mijn tranen over mijn wang,
ik was echt heel erg bang.
Net een heftige gesprek achter de rug,
ik wil haar even niet meer in mijn leven terug.
Het is voor nu echt even voorbij,
ik kan dit er echt niet bij.
Het is 2 uur in de nacht,
niks wat me nog echt verzacht.
Ze draaid alles om,
ik weet ook wel ik ben dom.
Maar ook weer niet zo dom,
wat je dee en doet is verschrikkelijk en niet lullig stom.
Je verandert mijn naam,
kon ik maar springen uit het raam. (ofzo)
Je hebt me wachtwoord weer,
kelere wat doet dit vreselijke zeer.
Blijf verdomme van me gedichten af,
jij ben fout maarja ook ik ben laf.
Maar ik snap jou echt niet,
dit doet me zoveel verdriet.
Vooral die reactie's die je schreef,
en het was niet dat ik overdreef.
Maar dit maakt me echt kapot,
ja mijn liefde naar jou is verrot.